Pomimo trudności udało się zrealizować wczorajszy plan. Pogoda od rana była w kratkę, w zasadzie nie padało, ale co chwila na niebie gościły granatowe chmury zwiastujące deszcz. Odczekałem parę godzin ale nic się nie zmieniało, chwilę było słonecznie, a za moment ciemno. Sprawdziłem jeszcze prognozę pogody na najbliższe dwie godziny, ale nic mi nie powiedziała, za wyjątkiem tego, że około 16 mam się spodziewać burz i oberwania chmury, a wcześniej było około 40% możliwości, że będzie padać.

Trochę ryzykując ruszyłem na trasę w stronę wzgórz Dylewskich, to tam jest najwyższe wzniesienie na Warmii i Mazurach - Góra Dylewska 312 mnpm. Miałem w planie zmęczyć się na dwóch stromych (10-15%) podjazdach pod tę górę, ale miałem też w planie zajechać do teścia, który mieszka w małej popegeerowskiej wsi u stóp tej góry. Cały czas jak jechałem to czujnie obserwowałem niebo nad górą, co prawda to tylko 30 km od Ostródy, ale nie raz zdarzało się, że "wysoko" w górach była dużo gorsza pogoda. Najlepiej to można odczuć zimą, gdy w Ostródzie nie ma nawet śladu śniegu, a tam zaspy po pas.

Gdy dojechałem do teścia, zatrzymałem się na chwilę, żeby zaplanować i obgadać jutrzejszą męską wyprawę. W międzyczasie żona już mnie atakowała SMSami, że w Ostródzie leje i mam natychmiast wracać, później okazało się, że "ksiądz pochlapał kropidłem" tyle było tego deszczu. Odpuściłem jednak dalszą jazdę przez szczyt góry i wróciłem tą samą droga co przyjechałem. W zeszłym roku bym się nie zdecydował na to, ale teraz warunki się zmieniły i na odcinkach drogi, które przypomniały ser szwajcarski kilka tygodni temu położono świeży równy asfalt.

Tak więc teraz odpuściłem sobie górę Dylewską, ale na pewno jeszcze do niej wrócę w nadchodzącym tygodniu. Na koniec tylko dodam, że dojazd do teścia zajął mi 64 minuty, a powrót tylko 55 min, ale łatwo na wykresie zauważyć, że powrót był zdecydowanie łątwiejszy.

Cycling, Walking