Raport, czyli ... ja wiedziałem, że tak będzie

Spokojnie mogłem wczoraj zaśpiewać refren piosenki Raperów z nad Wisły "ja wiedziałem, że tak będzie, ja wiedziałem", chociaż jeszcze rano zakładałem, że mogę się mylić, ale z drugiej strony zbyt długo już tu pracuję, żeby mylić się w takich sprawach. A chodzi o wsparcie jaki miałem otrzymać w czasie mojej przerwy na lunch, niestety w serwisie 24/7 nie łatwo wyjść na przerwę bez świadomości, że ktoś przez godzinę będzie cię zastępował. W moim przypadku zwykle jest to wsparcie z alternatywnego stanowiska, które znajduje się w Holandii, niestety jest to tylko wsparcie papierowe, bo gdy realnie potrzebuję ich pomocy to okazuje się, że mają miliony ważniejszych spraw do załatwienia.

Podobnie było wczoraj, pomimo tego, że wiedzieli, że będę potrzebował wsparcia, żeby wyjść na przerwę to już na dwie godziny przed nie mogłem się z nimi skontaktować. Niestety mam na tyle wyrobione poczucie odpowiedzialności, że nie mogłem opuścić stanowiska pracy ze świadomością, że nikt mnie nie zastępuje. Dzień wcześniej wspomniałem o takiej możliwości szefowi, ale on zbył to tylko stwierdzeniem, że nie mam się czym martwić, bo takie wsparcie dostanę. Mógłbym zapytać i kto miał rację?

Ale koniec tego użalania, miliony ludzi mają gorzej ode mnie. Nie zrobiłem zaplanowanego na wczoraj treningu interwałowego, dopiero wieczorem po wyjściu z pracy poszedłem na krótki spacer, żeby trochę przewietrzyć głowę przed snem.